سد منجیل- سد سفید رود

رودبار،منجیل،سد سفید رود

سد سفیدرود یا سد منجیل که در ۸۰ کیلومتری جنوب رشت در شهرستان رودبار و در نزدیکی شهر منجیل واقع شده است سدی است که در محل پیوستن دو رود قزل ‌اوزن و شاهرود در نزدیکی شهر منجیل ساخته شده است و برای تنظیم آب این دو رود برای کشاورزی در دشت گیلان و نیز تولید برق به کار می ‌رود. سد منجیل، سد سفیدرود، در هنگام ساخت و اوایل دوره بهره ‌برداری به سد سفید رود معروف بود و از سال ۱۳۴۶ آن را سد شهبانو فرح نامیدند و از ۱۳۵۷ تاکنون به سد منجیل معروف است. کار ساخت این سد از ۱۳۳۵ شروع شد و در سال ۱۳۴۰ به پایان رسید. بهره‌ برداری از سد در سال ۱۳۴۱ آغاز شد. ارتفاع سد از کف رودخانه ۹۲ متر و طول تاج آن ۴۲۵ متر است. سد سفیدرود پنج واحد تولید برق دارد که در مجموع بیش از ۸۷ مگاوات برق تولید می ‌کند. سد سفیدرود (سد منجیل) نخستین منظره آبی برای گردشگرانی است که از جاده قزوین وارد استان گیلان می ‌شوند. نیروگاه بادی منجیل : این نیروگاه، انرژی جنبشی باد را به انرژی الکتریکی تبدیل می ‌کند که در اوایل دهه هفتاد با تصمیم دولت اقدام به خرید و نصب نیروگاه بادی از کشور دانمارک گردید در سایت رودبار ۸۷ درصد روزهای سال، باد وجود دارد که در کل ۲/۴میلیون کیلو وات ساعت برای یک توربین می ‌توان بدست آورد. توربین ها از سه پره به طول تقریبی ۳۰ تا ۴۰ متر ساخته شده‌ اند و انرژی جنبشی باد را توسط ژنراتورهایی که در پشت پره‌ها قرار دارد، به انرژی الکتریکی تبدیل می‌ کند. در شرایطی که وزش باد مناسب باشد، با چرخش هر کدام از این پره‌ ها مناظر زیبا و دیدنی را بوجود می ‌آورد که توجه هر گردشگری را به خود جلب می ‌کند. باد منجیل یکی از عوامل معروفیت این شهر می ‌باشد که اغلب در بهار و تابستان با شدت بیش تری و در پاییز و زمستان با شدت کم تری می ‌وزد. این باد از قدیم معروف به هفت باد منجیل بوده و شدت آن به قدری است که درختان زیتون را اغلب به یک سمت خم می ‌کند. درباره شهر منجیل : مَنجیل که یکی از شهرهای شهرستان رودبار در استان گیلان است را یم توان مرکز تجاری شهرستان رودبار دانست. سد سفیدرود و نیروگاه بادی آن، منجیل را به شهر توربین ‌های بادی ایران معروف کرده است. نام شهر منجیل پیش از ظهور اسلام مانگیل بوده‌ است؛ “من”، “مان” و “ما” پسوندها و پیشوندهای مکانی هستند در زبان پهلوی مانیشن (manishn) یعنی خانه، مسکن و من (man) یعنی خانه و مانیشنیه (manishnih) یعنی زندگی. منجیل یا منگیل یعنی محل سکونت گیل‌ها. جغرافیا و اقتصاد منجیل : درآمد اصلی مردم این شهر از راه تجارت تامین می‌ شود. افراد از طارم سفلی و علیا و روستاهای اطراف جهت تامین برخی نیازمندی‌های خود به منجیل مراجعه می ‌کنند. بخش دیگری از درآمد مردم این شهر از راه فروش زیتون و فراورده‌های آن تامین می ‌شود. محصول اصلی این شهر زیتون است. آب و هوا منجیل : شهر منجیل محل تلاقی سه نوع آب و هوای معتدل خزر، کوهستانی البرز و گرم و خشک مرکزی ایران نیز می‌ باشد و از این حیث نیز هوایی منحصر بفرد دارد. همچنین به دلیل تلاقی این سه هوا، معمولا باد نسبتا شدیدی که اغلب در بهار و تابستان با شدت بیشتری و در پاییز و زمستان با شدت کمتری می ‌وزد. تاریخ منجیل : منجیل پیوسته در درازای تاریخ ایران پاسگاه یکی از مهمترین “دروازه”‌های درون مرزی کشور ایران یعنی تنگه سفیدرود، از دیدگاه راهبردی برای لشکرکشی، حرکت پیاده نظام و سواره نظام، و جهت جلوگیری از حرکت بیگانگان به طرف درون یا شمال ایران بسیار پر ارزش بوده. چه اسکندر چه عرب ها، چنگیز و یا روس‌ها، همه می ‌بایستی از این راه خود را به جنوب یا شمال ایران می رساندند که با مقاومت شدید ایرانیان در این منطقه تلفات بسیاری داده و حرکت شان ماه ‌ها یا سال ها به عقب افتاده یا که بکلی غیر ممکن شده بود. پس از فتوحات مسلمانان در سراسر ایران (با اینکه تا اقصی نقاط خراسان زیر نفوذ اعراب مسلمان در آمد) باز هم طبرستان و دیلمان از حملات آنان محفوظ ماند. خاندان های قدیم آن ولایت، مانند اسپهبدان و قارنیان و خانواده جستان (حدود رودبار و منجیل) همچنان به آداب و رسوم خود زندگی می ‌کردند. همچنین، بسیاری مذهب خود را نیز حفظ کردند، تا روزگاری که گروه های از اعراب طرفدار خاندان علی و شیعیان زیدیه به آن نواحی پناه بردند و مورد حمایت همان خانواده ‌ها قرار گرفتند. چنانکه وقتی «داعی کبیر» حسن بن زید در آن نواحی سکنی گزید، جمعی کثیر از مردم طبرستان و گیلان به طرفداری او برخاستند. همچنین در جنگ‌هایی که میان وی و یعقوب لیث صفاری رخ داد، مردم گیلان از او پشتیبانی نمودند.